هوش مصنوعی توانایی یک ماشین برای انجام عملکردهای شناختی است که معمولاً با ذهن انسان مرتبط میشویم.
انسان و ماشین: مسابقه ای ساخته شده در بهشت بهره وری. گونه های ما بدون اسب های کار مکانیزه ما خیلی دور نمی شدند. از چرخی که کشاورزی را متحول کرد تا پیچی که پروژههای ساختمانی پیچیدهتر را در کنار هم نگه میدارد تا خطوط مونتاژ امروزی با قابلیت ربات، ماشینها زندگی را آنطور که ما میدانیم ممکن کردهاند.
و با این حال، علیرغم کاربرد به ظاهر بی پایان آنها، انسان ها مدت هاست از ماشین ها می ترسند – به طور خاص، این احتمال که ماشین ها ممکن است روزی به هوش انسانی دست یابند و خود به خود به آن حمله کنند.
اما ما تمایل داریم که امکان وجود ماشین های حساس را با شیفتگی و همچنین ترس ببینیم. این کنجکاوی به تبدیل داستان های علمی تخیلی به علم واقعی کمک کرده است. نظریه پردازان قرن بیستم، مانند دانشمند کامپیوتر و ریاضیدان آلن تورینگ، آینده ای را متصور بودند که در آن ماشین ها بتوانند عملکردها را سریعتر از انسان ها انجام دهند.
کار تورینگ و دیگران به زودی این را به واقعیت تبدیل کرد. ماشین حساب های شخصی در دهه 1970 به طور گسترده در دسترس قرار گرفت و تا سال 2016، سرشماری ایالات متحده نشان داد که 89 درصد از خانواده های آمریکایی یک کامپیوتر دارند. ماشینها – ماشینهای هوشمند – اکنون فقط بخشی عادی از زندگی و فرهنگ ما هستند.